“Beni hemen anlamalısın çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz. Yaşarken anlaşılmaya mecburum!” demiş Oğuz Atay satırlarında…
Bu hafta gözlüklerimin ardından ekrana bakarken saate kayıyor gözüm. İnsan kalbi bile çalışmayı bırakıp sonra tekrar devam edecek bir mucizeye sahipken, saatin pili bitip akrep ve yelkovan ilerlemeyi durdurmuşken dahi beklemeden akan bir zaman var. Tüm bu yolculuğun içinde ise anlaşılmayı bekleyen ama bazen kendisini bile anlamakta güçlük çeken bir akışta yaşamaya çalışıyoruz. Bu nedenle Oğuz Atay´ın satırlarını okuduğumda üzerinde durdum ve anlaşılmak için aslında ne kadar çok savaş verdiğimizi düşündüm. Bazen her şey çok karmaşık gözükebilir, herkes tarafından anlaşılıp kabul göremiyor olabiliriz. Ama okuduğum satırlarda da olduğu gibi bizim için anlaşılmaz ve zor ilişkiler içinde kalarak kahkahalarla süsleyeceğimiz harika hatıralarımızı ertelemenin ne kadar yanlış olduğunu görmemiz gerekiyor. Sizi anlayan ve hayatı bir fanusun içinde değil de bir akıntının içinde keyifle yaşatan kişilerle olun. Zaman zaman onlardan uzaklaştığınızı hissedecek olmanız ise normal, onları anlamak adına çabalayın ve yaşarken anlayan, anlaşılan bir yaşamınız olsun. Mutlu haftalar diliyorum…
