Hayatım boyunca başarılı kadınların cesur hayatlarından ilham aldım. Doğamız gereği evinin her ihtiyacıyla baş eden, çocuklarına her an koruyucu olan; işiyle, eşiyle, dışarıdaki örnek duruşuyla içeride ne savaşlar verdiğini asla hissetmememizi sağlayan çok güzel kadınlar tanıdım. Şimdi sizlerle o hikayelerden birini paylaşmak istiyorum.
Kuaför dükkanının içine girdim. Saçlarım yapılmaya başladığında sohbetimizde başlamıştı. Kendi işlerimle ve telaşımla o kadar meşguldüm ki Zeynep ablanın verdiği öğütleri dinlerken adeta orada değildi kafam. Tecrübeli tavrıyla bana yürümem gereken yolu bulmamda yardım ediyordu. Sonra bir an durdum. “Peki Zeynep ablacığım senin hikayen nedir?” dedim. Yutkundu. “Ben hayata dair tercihlerimde bu kadar özgür değildim. 14 yaşında, yaşım büyütülerek ailem tarafından zorla kendimden 20 yaş büyük biriyle evlendirildim. 15 yaşında bir çocuğum vardı. Okutmadılar da doğal olarak ve 9 sene boyunca şiddete maruz kalarak yaşadım. Ama o kadar hırslıydım ki vazgeçmedim 17 yaşında ilk kuaför dükkanımı açtım. İstanbul´a taşındım. İkinci çocuğum olduktan sonra boşandım. İki çocuğumu da okuttum. İşlerini kurdum ve şimdi kendim üniversite sınavına hazırlanıyorum.” Ülkemde Zeynep ablalarımdan ne kadar çok olduğunu hatırladım. Gözlerim dolu ve gururlu bakarken ben bu hafta bir kez daha kadın demek istedim. Artık istiyorum ki çocuk gelinlerimiz olmasın, kadınların hayatları sadece ailesel sorumluluklarıymış gibi algılatılmasın. Kadın kendi ayakları üzerinde tek başına yaratılış savaşını verecek güçte ve kimsenin himayesinde, gölgesinde olmak zorunda değil. Kaldı ki bu gölgelerin karanlığında bu kadar cehalet, şiddet saklanırken… Uzun lafın kısası sen ki genç ve güzel kadın tercihlerini öyle bir yap ve savaş ki yarın dünya senin sayende daha güzel uyansın!
Bu haftayı da içine alan 8 Mart Dünya Kadınlar Gününün bir uyanış olarak başlatmasını istiyorum. Artık gazetelerimizin sayfalarında kadına şiddetin değil başarı ve cesaret hikayelerinin yer almasını umut ederek mutlu haftalar diliyorum…