Ülke olarak zor günlerden geçtiğimizi farkında olan bir genç olarak başlıyorum bu haftaya. Dünya genelinde yayılan hastalıklar, sınırlarımızda yaşanan gerginlikler derken zorlu haftaları geride bırakıyoruz. Fakat bu sırada toplumsal olarak hayatın devam ettiğini; tarihin salgın hastalık, doğal afet, savaş vb. durumları dönüşümsel olarak sayfalarına koyduğunu unutmamız gerektiğini de belirtmek zorunda hissediyorum. Gerekli önemleri alıp tüketimimiz kadar üretmeye odaklanmalıyız. Çok şanslıyız ki temel ihtiyaçlar yönünden kendisine yeten koşullara sahip topraklarda yaşamımızı sürdürüyoruz. Bunun önemini farkında bir düzen içinde devamlılığı da sağlarsak önümüzdeki engellerin sonu daimi bir aydınlık olacaktır. Özellikle kendim gibi genç arkadaşlarım noktasında bir belirsizlik psikolojisi hakim olduğunu, koşullara uyum yönünden karamsar tablolar çizildiğini hissediyorum. Değerli büyüklerimiz bizler adına yönergeler çizmiş durumda iken biz gençler de krizi fırsata çevirebiliriz diye düşünüyorum. Bu yönergelere uyarak kişisel alanlarımızda geçirmemiz gereken şu süreçleri okuyarak, yazarak, keşfederek ve mümkünse üreterek hayallerimize gidecek yolda adımlar atarak geçirebiliriz. Panik veya karamsarlık ülkem gençlerine yakışmayacaktır. Ne dersiniz sükunet ile yöneteceğimiz bu sürecin sonundaki aydınlığa daha parlak zihinler hazırlayarak meydan okuyalım mı?