İşte bizim toplumumuzda erkek olmayı buna benzetiyorum ben ve her gün bu ağır psikolojiyle yaşatılan kişi olmak diyorum. Geçmişten günümüze kadının onu geçmesi değil de her zaman bir adı geride tutması gerektiği görüşüne inandırılır. Oysa ki erkekte kadında farklı biyolojik yapılara sahip ama aynı isim altında "insan" ´dır. Erkek, her şeyi omuzlamak, sürekli iş düşünmek, her an zihnen ve bedenen çalışan bir robot olmak zorunda değildir. "Sen erkek adamsın." diyerek, onlara verdiğimiz bu sorumluluklarla yalnızlaştırılamazlar. Ağlayabilirler, evde oturabilirler, yerleri silebilirler veya onlarda dizi izleyebilirler. Kadına değer verdiklerinde ve onu dinlediklerinde ise ezik değil sistemi anlayabilecek kadar zeki olurlar sadece. Şimdi biz toplum olarak, onları her gün güçlendirip yorarak, yalnızlaştırarak ve bazen şımartarak sağlıklı psikolojiler göstermelerini bekleyemeyiz. Hayatlarında her şeyi alabilecekleri birer ürün olarak gösterdiğimizde, ellerinden de değer verme yargısını almış oluruz. Kadını ürün olarak gören, yaşamı bir yarış olarak gören,"ez ve ezilme" psikolojisi içinde kendi duygularını bir anlam karmaşası zannederek susturan robotlar yaratıyoruz. Bence sevgili okurum, konulmuş bu kadar tabuyu tuzla buz ederek rüzgara verelim. Artık bir ayrım olmaksızın bütün yükleri üzerimize alalım. Bunu yaparken ise cinsiyet gözetmeyerek, hayatın doğal akışında. duygularımızı özgürce yaşayarak kimseden anlamlarını almadan değer vererek sağlıklı nesiller yetiştirelim. Erkeklerin nezaketle tanışmalarını, biraz kaba olan doğalarında kimliklerini bizim sınırlarımız olmadan kazanmalarını sağlayalım. O zaman kendi kimliğini kazanarak olgunlaşan nesillere olsun bu yazı...
